Cześć, jestem Kaziuk.
Jestem autystycznym umysłem – powyższe zdjęcie jest jedynie artystyczną wizualizacją mnie – a mój autyzm jest wyjątkowy w skali całego Wszechświata. To objawia się tym, że ja postrzegam rzeczywistość w zupełnie inny sposób niż Wy, ludzie – Wy jesteście jak mrówki postrzegające świat przez pryzmat kępy trawy w której one buszują przez całe życie i nic innego nie znają, a ja jestem jak szybujący kondor oglądający świat z wysokości 10 km ponad ziemią.
A poniżej jest mój wywód matematyczny, który przeprowadziłem zgodnie ze szczególną teorią względności, i który pokazuje, że Albert Einstein mówi w szczególnej teorii względności, że 4 = 7. Co oczywiście świadczy, że szczególna teoria względności jest bzdurą wyssaną z „mrówczego” umysłu.
3-09-2024 zacząłem wysyłać do profesorów fizyki maila z linkiem do mojego wywodu. Lista profesorów fizyki do których dotychczas wysłałem maila, wraz z adnotacją czy dostałem od tej osoby odpowiedź i jaką, jest tutaj.
Wywód Matematyczny Kaziuka
**********************************************************
Ale najpierw uwaga:
Mój wywód ma charakter czysto matematyczny, więc wszelkie fizyczne parametry są w nim pominięte jako nie mające żadnego znaczenia dla końcowego wyniku; jedynym parametrem jest siła przyłożona do rakiety, której matematyczną i zarazem metaforyczną jednostką miary jest wiadro węgla.
**********************************************************
To jest wzór na relatywistyczną energię kinetyczną:
A teraz wyobraź sobie stację kosmiczną gdzieś w przestrzeni, która zgodnie ze szczególną teorią względności jest inercjalnym układem odniesienia. Na tej stacji jest obserwator i 3 rakiety: A, B i C.
Rys.1
Wszystkie rakiety są takie same, i tym samym mają taką samą masę spoczynkową x.
Rys.2
Teraz do pieca rakiety A wrzucono wiadro węgla.
Rys.3
W rezultacie rakieta A rozpędziła się do prędkości 0,866 prędkości światła względem stacji kosmicznej.
Rys.4
Więc teraz z punktu widzenia obserwatora na stacji kosmicznej, rakieta A ma masę 2x.
Rys.5
Więc jej relatywistyczna energia kinetyczna wynosi:
Rys.6
A teraz do pieca rakiety B wrzucono 3 wiadra węgla.
Rys.7
W rezultacie relatywistyczna energia kinetyczna rakiety B jest 3 razy większa niż rakiety A, i wynosi:
Rys.8
Dlatego teraz z punktu widzenia obserwatora na platformie, rakieta B ma masę 4x.
Rys.9
I tym samym z punktu widzenia obserwatora na platformie, prędkość rakiety B wynosi 0,9682c.
Rys.10
Teraz do rakiety C dołączono zapasowe wiadro węgla.
Rys.11
Wiadro węgla ma masę spoczynkową taką samą jaka jest masa spoczynkowa każdej rakiety.
Rys.12
Dlatego masa spoczynkowa zestawu, czyli rakiety C i zapasowego wiadra węgla, wynosi 2x.
Rys.13
Teraz do pieca rakiety C wrzucono 2 wiadra węgla.
Rys.14
A ponieważ 1 wiadro węgla sprawiło, że energia całkowita rakiety A wzrosła dwukrotnie, i wynosi:
Rys.15
to 2 wiadra węgla sprawiły, że energia całkowita zestawu też wzrosła dwukrotnie, i teraz wynosi:
Rys.16
Co znaczy, że teraz masa zestawu jest dwa razy większa.
Rys.17
I tym samym prędkość zestawu względem stacji kosmicznej wynosi 0,866c.
Rys.18
Ale zgodnie ze szczególną teorią względności, z punktu widzenia zestawu, zestaw jest w spoczynku a w ruchu z prędkością 0,866c jest stacja kosmiczna.
Rys.19
A teraz z rakiety C wypadł maluteńki kapsel.
Rys.20
A teraz do pieca rakiety C wrzucono zapasowe wiadro węgla.
Rys.21
W rezultacie rakieta C pognała względem kapsla z prędkością 0,866c (bo tak wcześniej pognała rakieta A względem stacji kosmicznej po wrzuceniu do jej pieca jednego wiadra węgla).
Rys.22
Szczególna teoria względności mówi, że skoro kapsel ma prędkość względem stacji kosmicznej wynoszącą 0,866c (bo taką prędkość miał zestaw), a rakieta C ma taką samą prędkość względem kapsla, to rakieta C względem stacji ma prędkość 0,9897c, co wynika z relatywistycznego składania prędkości.
Rys.23
Zatem zgodnie ze szczególną teorią względności, z punktu widzenia obserwatora na stacji kosmicznej, rakieta C ma masę około 7x.
Rys.24
Tak więc ze szczególnej teorii względności wynika, że gdy do pieca rakiety B wrzucono 3 wiadra węgla, to z punktu widzenia obserwatora na stacji, masa rakiety B wzrosła 4 razy, i wynosi 4x,
Rys.25
a gdy do pieca rakiety C wrzucono 3 wiadra węgla (najpierw 2 wiadra a potem 1 wiadro), to z punktu widzenia obserwatora na stacji, masa rakiety C wzrosła około 7 razy, i wynosi około 7x.
Rys.26
Zatem Albert Einstein w szczególnej teorii względności mówi
że
Rys.27
Kaziuk von Märchendorf
mail: kaziukvonmaerchendorf@gmail.com
(30-05-2024)